Bestalde, oso litekeena da lehorteen eta muturreko beste klima elementu batzuen maiztasun eta intentsitate handiagoak, eurite handiek eta datozen hamarkadetarako aurreikusitako bero-boladek, besteak beste, eragin negatiboa izatea larreetan, eta CO2 kontzentrazio handiagoaren eta tenperaturen igoeraren eragin ongarria ere hutsean uztea. Hala ere, pentsatzekoa da ondorio horien magnitudea eta norabideak ere desberdinak izango direla kontuan hartutako lekuaren eta denbora-mugaren arabera. Larreen ekoizpenari eragiteaz gain, ingurumen-klima-baldintzetan izandako aldaketek bazka-espezieen egungo banaketa alda lezakete, mendiko bazka-komunitateetan ohikoak diren espezieen osaera aldatuz, larreak sastrakatzeko prozesua bizkortzen lagunduz. Prozesu horren bidez, sastrakak estaliko ditu garai batean goi-mendiko larreak hartzen zituzten eremuak. 

Bestalde, neguko tenperaturek gora egin ahala, elur artifiziala modu eraginkorrean ekoizteko ahalmena ere gero eta txikiagoa izango da. Azkenik, bero-boladek eta lehorteek aldaketa fisikoak eta kimikoak eragiten dituzte larreetan, eta horiek zelula-ehunetan kalteak eragiten dituzte askotan, bazkaren kalitatea gutxitzea eraginez. Epe luzera, aldaketa horiek animalia-ekoizpenaren eta produktu eratorrien (haragi-produktuak edo esnekiak) errendimendua eta azken kalitatea ere alda ditzakete.  

Batez besteko tenperaturen gorakadari eta izotza egiten duten egun kopuruaren beherakadari esker, hotzaren aurrean bereziki sentikorrak diren laboreek, hala nola mahatsondoak eta olibondoak, beren banaketa potentzialaren eremua latitude eta altitude handiagoko lurretara heda lezakete, orain arte klimaren baldintzek horretarako aukerarik eman ez duten tokietara, hain zuzen ere. 

Kalkulatu denez, 1985 eta 2014 artean, Pirinioetan, gariaren loraldia 0,35 ± 0,15 egun aurreratu da urtean batez beste. Loraldia bezala, heltze-data ere aldatu da, eta, beraz, bilketa egiteko unea ere nabarmen aurreratu da azken hogeita hamar urteetan. Aurreratze horrek ziklo begetatiboaren azelerazio nabarmena dakar, eta, oro har, ondorio negatiboak dakartza ekoizpenean.

Mahastizaintzako sektorearen kasuan, loraldiaren eta bilketaren aurrerapenak ekoizpenaren murrizketa esanguratsuak ekar ditzake zenbait arlotan. Mahatsa loratzeko eta biltzeko data 40 egunera arte aurreratu daiteke 2040-2070 aldian, 1980-2005 aldiarekin alderatuz. Era berean, bero-boladen eta eurite handien maiztasun eta intentsitate handiagoak eragin negatiboa izan dezake zenbait frutaren ekoizpenean, mahatsean, besteak beste, fruituak ur asko xurgatzen eta galtzen baitu denbora gutxian, hidratazioaren eta lehortze jarraituaren ondorioz fruituaren azala apurtuz. Tenperaturen igoera-maila ertainetan mahatsondoaren produktibitateak gora egin dezakeen arren, uztaren kalitatea eta azken produktuaren propietateak ere alda daitezke (ardoaren alkohol-gradu handiagoa). Litekeena da, klimaren aldaketaren ondorioak areagotu ahala, sektoreak bere ekoizpen-teknikak apurka-apurka aldatu behar izatea, eta baita landutako barietateak nekazaritzako eta klimako baldintza berrietarako egokiagoak diren beste batzuengatik aldatzea ere, Pirinioetako toki eta barietate espezifikoei lotutako jatorri-izendapena duen ekoizpenerako egon daitezkeen balizko arazoak planteatuz.

Laboreen hazkunde egokirako funtsezkoa den beste alderdi bat uraren eskuragarritasunaren eta eskariaren arteko erlazioa da. Prezipitazioen erregimenaren gero eta aldakortasun handiagoa eta lehorteen maiztasun eta intentsitate handiagoak desorekak sortzen ari dira laboreen gero eta eskaera hidriko handiagoaren eta lurzoruan gero eta ur gutxiago egotearen artean, eta hori laboreen defizit hidrikoko egoera gisa definitzen da termino agronomikoetan.

 

Estres termikoa jasaten dutenean, animaliek janari-kontsumoa eta jarduera metabolikoa murrizten dituzte, eta horrek zuzenean eragiten die elikadura-egoerari eta ugalketa-errendimenduari eta, osasunari eta ongizate-egoerari oro har. Estres termikoaren baldintzak luzatzen badira, hiltzeko arriskua ere handitu egiten da. THI (Temperature Humidity Index ingelesez) tenperatura eta inguruneko hezetasun balioak uztartzen dituen estres termikoaren adierazlea da. Azken hamarkadetan, indize horrek bere balioa handitu du Europa osoan, abeltzaintzan eragin negatiboak sortuz. Litekeena da etorkizunean aziendarako estres termikoko egoerak ohikoagoak eta biziagoak izatea Pirinioetan. Egokitzeko neurri egokirik ezean, klimaren aldaketak eragin negatiboa izan dezake mendiguneko abeltzaintza-ustiategien errentagarritasunean, erdi-mendiko haranetan dauden ustiategi intentsiboetan, eta udako hilabeteetan, batez ere. Bestalde, klimaren aldaketa, gaixotasunak eragiten dituzten organismoen eta horien hedapen-bektoreen gero eta hedapen eta transmisio handiagoan inplikatutako faktoreetako bat da, ondasunen eta pertsonen mugikortasun handiagoarekin sinkronian. Ondorioz, oso litekeena da tenperaturak gora egin ahala mendigunearen lurraldean dauden gaixotasunen bektore batzuen banaketa-eremua ere zabaltzea. Izan ere, toki horietan klimaren baldintzak ziklo biologikoetara egokitu dira. Aldi berean, organismo patogeno berrien inportazioa, ezarpena eta hedapena erraztu daiteke. Gainera, bektore autoktonoen garapen zikloaren iraupena murriztea ere gerta liteke, eta baita eragile patogenoen transmisiorako egokia den urtaroa luzatzea ere.

 

Izotzik gabeko urtaroaren iraupena landare gehienen hazkunderako garairik onena da, eta egutegiaren araberakoak dira labore desberdinen bizi-zikloko une nagusiak, loratzea edo fruitua betetzeko aldia, besteak beste. Kalkuluen arabera, Pirinioetan izotza egin duen egunen kopurua -0,4 ± 0,2 egun inguru murriztu da hamarkada bakoitzean 1985 eta 2014 artean. Faktore mugatzaile handiena tenperatura baxuak eta oszilazio termikoak dituzten mendiguneko laborantza-eremuetan, neguko sasoiko gutxieneko tenperaturen igoerak hotzaren aurrean sentsibleagoak diren laboreen ekoizpena handitzea ekar lezake. Hala ere, labore batzuentzat kalteak are handiagoak izan litezke, gutxieneko tenperatura altuek landareen hotzaren aurkako babes naturaleko mekanismoen garapena blokeatu baitezakete. Erreminta natural horiek gabe, gero eta sarriago ematen diren izozte berantiar puntualek galera handiak eragin ditzakete, behar baino lehen garatu diren laboreetan batez ere.

Bestalde, zenbat eta CO2 kontzentrazio handiagoa izan, orduan eta altuagoa da tasa fotosintetikoa, eta handiagoa landareak hazteko eta atmosferako karbonoa finkatzeko duen gaitasuna.

Dena den, labore guztiek ez dute modu berean erreakzionatuko, haien portaera metabolismo motaren arabera aldatuz. C3 motako metabolismoa duten laboreek (alea, arroza, alpapa, soja eta fruitu-landare gehienak) hobeto erantzuten diote CO2ren kontzentrazioaren gorakadari C4 motako metabolismoa duten landareek (artoa, artatxikia, sorgoa, etab.) baino. Izan ere, azken horiek oso prozesu fotosintetiko eraginkorra dute, eta, beraz, ez dute hain modu nabarmenean erantzuten. Hala ere, azpimarratu behar da ongarri-efektu hori oso mugatua eta baldintzatua izango dela, ur-eskuragarritasun txikiagoa, lurzoruan karbono organikoaren presentzia eta eskuragarritasun txikiagoa, muturreko klima-gertakarien maiztasun eta intentsitate handiagoa eta parasitoen eta beste organismo kaltegarri batzuen hedapen handiagoa direla-eta. Guztiak ere, klimaren aldaketaren eragina jasaten duten faktoreak dira.

Klimaren aldaketak hiru mekanismo nagusiren bidez du eragina izurrite berrien hedapenean eta agerpenean. Alde batetik, ingurumen-klima baldintza berriek organismo kaltegarri batzuen garapena erraztu lezakete, lehen tenperatura baxuek organismo horien garapena mugatzen zuten urteko aldi jakin batzuetan. Gutxieneko tenperatura altuek izurrite batzuek ugalketa ziklo gehiago osatzea eragingo lukete, laboreetan duten eragina areagotuz. Bigarrenik, klimaren baldintza berriek izurrite berriak edo gune beroagoetatik ustekabean sartutako gaixotasunak hedatzeko klimaren ikuspegitik egokiak diren eremuak sor litzakete, eta azkar zabal litezke, lehiakortasun faltarengatik eta harrapari naturalengatik. Azkenik, muturreko klima gertakariek eragindako estres-egoeren maiztasun eta intentsitate handiagoak laboreek organismo horien erasoarekiko duten sentsibilitatea areagotu dezake.

Hurrengo hamarkadetan Pirinioetako nekazaritzak-artzaintzak aurrean dituen eta izango dituen erronka nagusien artean, OPCCk hauek nabarmendu nahi ditu:

 

• Pirinioetako nekazaritzako-artzaintzako ekosistemetan arrisku handienei, eragin negatibo posibleei eta etorkizuneko proiekzioei buruzko ziurgabetasunak murriztea
• Mendiko nekazaritza eta artzaintza sistemen erresilientzia areagotzea klimaren aldaketaren presioen aurrean
• Lurzoruen kontserbazio-kudeaketa sustatzea, haien emankortasun naturala handitzeko, eta karbono-hustubide gisa duten rola maximizatzea
• Baliabidearen kudeaketa integralaren esparruan baliabide hidrikoen erabilera jasangarria bermatuko duten kudeaketa-neurriak bultzatzea sektorean
• Aziendaren eta laboreen organismo patogenoak eta gaixotasun sortu berriak zaintzeko sistemak sustatzea
• Sektorea uztea mugatzea eta sektorea dibertsifikatzea eta modernizatzea, klimaren aldaketaren ikuspegitik aldaketa globalak dituen erronkak kontuan hartuta